Γιατί η αυτοδιοίκηση;Ποια αυτοδιοίκηση;

Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε δύο ερωτήματα: Γιατί η αυτοδιοίκηση ; Ποια αυτοδιοίκηση; 

Το κομβικό πρόβλημα της πολιτικής μας ζωής από το οποίο ξεκινούν και με το οποίο αλληλοσυνδέονται τα υπόλοιπα δεν είναι άλλο από την ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και μάλιστα αυτό αποτελεί προϋπόθεση για την προώθηση κάθε αλλαγής.

Η μεταρρύθμιση του όλου συστήματος διακυβέρνησης, αναπόσπαστο τμήμα του οποίου αποτελεί η τοπική αυτοδιοίκηση είναι στρατηγικός στόχος. Οι αλλαγές αυτές, πρέπει να προωθηθούν και να δρομολογηθούν σε προοδευτική κατεύθυνση, είναι αναγκαιότητες χρόνων, η κρίση τις ανέδειξε γλαφυρά, και σίγουρα δεν αποτελούν εξωγενείς επιταγές όπως αναφέρεται απλοϊκά ή εσκεμμένα.

Η Αυτοδιοίκηση και δη η Τοπική, είναι το συστατικό της δημόσιας διοίκησης με την δισυπόστατη ταυτότητα. Από τη μια διοικητικός θεσμός από την άλλη κίνημα πολιτών, δηλαδή ο τόπος και ο τρόπος κατ’ εξοχήν εμπλοκής του πολίτη με τα κοινά. Μια δημοτική δύναμη η οποία θεωρεί ότι η υπέρβαση της κρίσης της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να γίνει ερήμην αλλά αντίθετα από τους ίδιους τους πολίτες και την ενεργό συμμετοχή τους καλείται να αναδείξει την ανάγκη κοινωνικοποίησης του θεσμού: να εμπλακεί κατά το δυνατόν ευρύτερα η τοπική κοινωνία, όχι απλώς με όρους μαζικοποίησης αλλά με την ανάδειξη της διαχειριστικής και διοικητικής ικανότητας και της αποτελεσματικότητας των τοπικών κοινωνιών και των ηγεσιών τους να υλοποιούν πολιτικές.                                         
Υπό το πρίσμα των παραπάνω, οι επερχόμενες εκλογές αποτελούν ευκαιρία για την αλλαγή προτύπου και την ανάδειξη μιας άλλης προοπτικής για το θεσμό.                                          
Η Δημιουργική Ομάδα Διονύσου συγκεκριμένα, θα θέσει ως προτεραιότητα:                     

-το συμμετοχικό Δήμο από πλευράς ευρύτητας της πολιτικής   νομιμοποίησης                                                                                                              

- τον κοινωνικό Δήμο από πλευράς πολιτικού προσανατολισμού                                     
-  τον Δήμο χρηστής διοίκησης από πλευράς καταστατικής λειτουργίας και ηθικής  νομιμοποίησης  
- τον πράσινο Δήμο από πλευράς αναπτυξιακού προσανατολισμού.                                                          

Είναι προφανές, ότι ένα τέτοιο «πρόγραμμα» έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την οποιαδήποτε απόπειρα κομματικού εναγκαλισμού, ή τη μετατροπή των εκλογών σε μια επίσημη σφυγμομέτρηση των πολιτικών  δυνάμεων, η οποία στο όνομα κομματικών στοχεύσεων θα απομακρύνει τη συζήτηση από τα αυτοδιοικητικά προβλήματα.

Απαιτείται η ανάδειξη των πολιτικών προτάσεων και η αναζήτηση αντίστοιχων αυτοδιοικητικών συνεργασιών.

 Η οπτική που περιγράφηκε δεν είναι ένα «σχήμα» εν αναμονή, αλλά υπαγορεύει τη δράση των δυνάμεων που διαθέτει ο Δήμος Διονύσου. Αναδεικνύοντας  την εμπειρία από το Δήμο Διονύσου και τη εμπειρία από την δημιουργία των υπαρχόντων δημοτικών παρατάξεων  διαπιστώνουμε ότι:

-   Δεν  πραγματοποιήθηκε ο κορυφαίος στόχος που θέσαμε με το ξεκίνημα να συμβάλουμε ώστε να ξαναβρεί η τοπική αυτοδιοίκηση τα λαϊκά, δημοκρατικά χαρακτηριστικά της. Να βρεθεί και πάλι κοντά στον πολίτη, να αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες του, να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη του.  Ότι επιμένουμε, χωρίς καμία παρέκκλιση, στη νομιμότητα, τη χρηστή διοίκηση, την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, τη διαφάνεια. Ότι ο Δήμος λειτουργεί ως παράγοντας ενότητας και συνοχής της τοπικής κοινωνίας. Ότι προσπαθούμε, σε κάθε βήμα μας, να ενεργοποιούμε την τοπική κοινωνία και τους φορείς της, συμβάλλοντας στη δημιουργία ισχυρού κινήματος αλληλεγγύης και εθελοντισμού στην πόλη μας.                                                                                     

-    Δεν υλοποιήθηκαν βασικές κατευθύνσεις όπως: η οργανωτική συγκρότηση του Δήμου με διαφορετικό χαρακτήρα, η μεταφορά αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στις  δημοτικές ενότητες. Η αξιοποίηση κάθε δυνατότητας προκειμένου ο  Δήμος   να λειτουργήσει ως «ομπρέλα» κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης, καθώς όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας ωθούνται στο περιθώριο της κοινωνίας.                                                                                                                              Η συστηματική αξιοποίηση των εργαλείων σχεδιασμού (Ρυθμιστικό, κλπ.) και κάθε χρηματοδοτικού μέσου (κυρίως του ΕΣΠΑ), η ανάληψη πρωτοβουλιών στον πυρήνα της τοπικής οικονομίας ,καθώς και η ανάδειξη της πολιτιστικής και αθλητικής ταυτότητας της περιοχής μας.

Η δύσκολη μάχη της καθημερινότητας και οι σημαντικές πρωτοβουλίες στον τομέα της ποιότητας ζωής και οι προσπάθειες για την αναβάθμιση του δημόσιου χώρου.

Εν τέλει προκύπτει η άμεση αναγκαιότητα προσαρμογής και αναθεώρησης του Καλλικράτη.Κατά τη γνώμη μας κεντρικό στοιχείο της αναθεώρησης πρέπει να είναι η  απλοποίηση και ο εκδημοκρατισμός.  Η μεταβολή του εκλογικού συστήματος επί του αναλογικότερου ,η θεσμοθέτηση του συμμετοχικού προϋπολογισμού και του προϋπολογισμού απόδοσης ξεκινώντας από τα τοπικά όργανα, η δραστική αντιμετώπιση της γραφειοκρατικής ακαμψίας και της αιχμαλωσίας της αυτοδιοίκησης (κατάργηση επιτρόπου), ο δεσμευτικός επιχειρησιακός σχεδιασμός με κατάλληλα κίνητρα, η προώθηση της φορολογικής αποκέντρωσης.

Τα παραπάνω επείγει να αποτελέσουν περιεχόμενο νομοθετικής πρωτοβουλίας. Σίγουρα όμως αποτελούν άμεσους στόχους διεκδίκησης.

Οι συνήθεις συνθήκες και οι ανασταλτικοί παράγοντες που δυσχεραίνουν την επιτυχή επίλυση κάθε σοβαρού πολιτικού προβλήματος, άρα και τη μεταρρύθμιση της αυτοδιοίκησης στη χώρα μας είναι:

1.    Η ανεπάρκεια της πολιτικής «ελίτ» και η έλλειψη προετοιμασίας πιθανών λύσεων από αυτήν, δηλαδή η άρνηση παραδοχής του προβλήματος και η απροθυμία ανάληψης πρωτοβουλιών αντιμετώπισής του.

2.    Η γενική έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κοινωνικών εταίρων καθώς κόμματα παρατάξεις και κινήσεις πολιτών έχουν παραιτηθεί από τη στοιχειώδη υποχρέωσή τους να επεξεργάζονται και να προτείνουν λύσεις, στοιχείο που αποτελεί τεκμήριο ποιότητας της δημοκρατίας μας.

3.    Ο χαμηλός βαθμός αντιπροσωπευτικότητας του κοινωνικού διαλόγου με τη συμμετοχή συνήθως μόνον  των προνομιούχων ομάδων.

4.    Η επιφανειακή αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους διαμορφωτές κοινής γνώμης, όπου το κυνήγι του εντυπωσιασμού υπογραμμίζει απλώς τη γενική ακαταλληλότητα του προσωπικού και της τέταρτης εξουσίας.

Μήπως όλα αυτά περιγράφουν φίλους, αντιπάλους, μέτωπα και συμμαχίες;

                                            Δημιουργική Ομάδα Διονύσου Ιούλιος 2013